Birbirinin devamında olan iki eylem düşünelim,
Okula gidecek. Ders çalışacak.
(Kare wa gakkou ni ikimasu. Soshite benkyou shimasu.)
Bu iki cümleyi birbirine bağladığımızda Türkçe'de -ıp, -ip eklerini kullanırız:
Okula gidip ders çalışacak.
Bunu Japonca'da kurmak içinse, fiilin -te halini kullanıyoruz. İlk cümledeki fiili -te biçimine çevirip ikinci cümleyi zamana göre çekimliyoruz.
İlk cümlenin dönüşümüne bakarsak,
gakkou ni ikimasu. -> fiilin te hali: itte
Kare wa gakkou ni itte benkyou shimasu. -> Okula gidip ders çalışacak.
Kare wa kaisha ni itte shigoto wo shimasu. -> Şirkete gidip çalışacak.
İkiden fazla cümleyi de aynı yöntemle birleştirebiliyoruz. Bütün ara cümlelerdeki fiiller -te haline çevrilir ve son cümle çekimlenir.
Asa okimasu -> kigaemasu -> asagohan wo tabemasu -> ha wo migakimasu -> kami wo tokashimasu -> kutsu wo hakimasu -> uchi wo demasu.
Asa okite, kigaete, asagohan wo tabete, ha wo migaite, kami wo tokashite, kutsu wo haite uchi wo demasu. (Sabah kalkıp, kıyafetlerimi değiştirip, kahvaltı yapıp, dişlerimi fırçalayıp, saçımı tarayıp, ayakkabımı giyip evden çıkarım.)
※ Aynı cümlede ufak bir değişiklik gösterelim,
Asa okite, kigaete, asagohan wo tabete, ha wo migaite, kami wo tokashite, kutsu wo haite kara uchi wo demasu.
Burada kara bağlacının, daha doğrusu -te kara kalıbının "yaptıktan sonra" anlamı vardır. Cümlenin çevirisi şu şekilde değişir:
(Sabah kalkıp, kıyafetlerimi değiştirip, kahvaltı yapıp, dişlerimi fırçalayıp, saçımı tarayıp, ayakkabımı giydikten sonra evden çıkarım.)
